Madagascar 2016

7 november 2016

Op de luchthaven in Tana overvalt de hitte ons. Het is een heel gedoe om alle bagage bijeen te houden terwijl iedereen de strenge douane probeert te passeren. Er worden vooral veel stempels gezet, paspoorten worden aandachtig bestudeerd, elektronisch vingerafdrukken genomen … uiteindelijk zijn we erdoor en kan de missie beginnen.

Na een vermoeiende reis en een bijzonder korte nacht in een vlooienbed is de eerste groep naar Ampasimajeva vertrokken. Een andere groep is met de MAF (organisatie die met kleine vliegtuigen hulpmissies ter plaatse brengt) naar Fianarantsoa vertrokken, heeft patienten getrieerd en brengt de operatiezalen in gereedheid om de volgende dag om 8u de eerste ingreep te doen. Het resterende deel trotseert per “luxecar” gedurende 13u de Malgasche wegen en de warmte, het laatste uur in het stikkende donker.

Op voor dag en dauw , busjes staan klaar voor de lange rit	Schitterende landschappen met de prachtige rijstvelden
De armoede van de mensen	De erbarmelijke toestand van de wegen

Een hele dag rijden, vermoeiend maar ook boeiend: de meeste hebben het al eens meegemaakt, maar toch geraken we er niet op uitgekeken …

Even uitstappen om wat te bekomen	Locaal transport

Wat we liever hadden vermeden maar niet gelukt is…. de duisternis valt, we zullen nog enkele uren in het donker moeten rijden, niet evident met de toestand van de wegen.

Morgen vliegen we erin ! Afspraak om 7u voor het ontbijt en dan richting ziekenhuis naar de patienten die ons verwachten …

8 November 2016

Vandaag was voor iedereen al een drukke dag. De MKA artsen en de plastische chirurg werken broederlijk naast elkaar in dezelfde zaal. De eerste patiënt van de plastische moest wegens een defect van de huid door een oude brandwonde een huidflap uit de buik krijgen. Dit soort ingreep vergt een uiterste concentratie en vaardigheid van de chirurg, niet evident in deze hitte (geen airco bij 32 graden).

10 november 2016

Zowel  In het ziekenhuis waar de MKA’s, de plastische heelkunde en tandheelkunde gebeurt, als in de “polikliniek” bij zr. Isabelle waar de oftalmologie doorgaat wordt er veel werk verzet. Meestal laat terug, eten, douchen en vlug in bed want de volgende dag gaat de wekker om 6u30.

11 november 2016

Deze man kwam radeloos naar het ziekenhuis nadat hij was overvallen en in het gezicht geslaan met een knuppel. Al zijn bezittingen werden gestolen. Hij had een breuk van zijn kaakbeen maar erger nog ook zijn oogkas was gebroken en zijn oog zwaar beschadigd. De oftalmologen hebben uren geopereerd (tot 22u!!) om ervoor te zorgen dat hij zijn oog kon behouden. Vermoedelijk zal hij wel veel zicht verloren hebben. Ondertussen meldt zr. Isabelle dat de man al contouren begint te zien.

Oftalmologie aan het werk :

Ann bezorgde al 200 mensen een bril.

Caroline doet naast helpen bij de oftalmologen nog heel wat meer. Als ambassadrice van H.E.L.P. vzw heeft ze al veel voorbereidend werk gedaan voor de praktische organisatie van de missie zodat wij veilig op onze bestemming geraken en ginder zo comfortabel mogelijk logeren. Als goede “huismoeder” waakt ze over haar geldkoffer vol met Ariary’s en aangezien 1 euro overeenkomt met +/- 3500 Ariary’s …..

Deze jongen heeft een reusachtig gezwel. Hij wordt volgende week geopereerd.

Virginie werd reeds tweemaal geopereerd in Manakar, de MKA chirurgen zullen hun uiterste best doen om het resultaat van hun voorgangers (lokale artsen? Andere buitenlandse missie?) te verbeteren.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook in de tandheelkunde is er telkens weer een  overvolle wachtzaal .

Deze jongens kijken mee naar een behandeling maar zien het even niet meer zitten .

 

 

 

 

 

 

Oh nee, straks moet ik ook …..

 

 

 

 

 

 

Maar dan zijn ze toch superflink ! Een voorbeeld voor veel van onze kinderen .

 

 

 

 

 

 

Tandarts Veerle geeft opleiding aan assistente

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aangezien er geen mogelijkheid is om het ziekenhuispersoneel in het weekend aan het werk te krijgen  en wij ook even wat rust  kunnen gebruiken , hebben we een uitstap gemaakt  naar Camp Catta….eindelijk kunnen vertrekken … met 4uur vertraging !  Genoten met volle teugen van de prachtige natuur van l’ile Rouge

 

 

 

 

 

 

 

 

Maar toch altijd weer dat “dubbel” gevoel bij het zien van de verdere achteruitgang van de natuur ( erosie door massaal hakken van bomen…) en het uitzichloze bestaan van de bevolking met massa’s kinderen zonder toekomst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ondertussen zijn Frank, Annie , Patrick en Annick op prospectie naar de nieuwe locatie  in het westen….nog niets gehoord gezien de moeizame communicatiemogelijkheden ….. we zien uit naar hun verhaal , binnenkort hier te volgen….

12 november

Het verslag van de prospectie naar een mogelijk nieuwe locatie in de toekomst : verslag van  Patrick M. ( anesthesist)
Terwijl Team Fiana zich klaarmaakt voor de weekenduitstap naar Camp Kata, vertrekken Frank, Patrick Annie en Annick naar Belo sur Tsribihina aan de westkust. Belo is niet meer dan een dorp, de belangrijkste economische aktiviteit resulteert uit de passage van toeristen op weg naar de Tsingis, een bekend natuurpark. Hier nemen ze met hun 4×4’s de “bac” over de rivier, eten snel wat in het plaatselijke restaurant, en stuiven dan verder over de zandpiste.

In de wijde omgeving is er nergens medische hulp te vinden. Daarom stichtten de “Soeurs de la Misericorde”, dezelfde kloosterorde die we kennen van in Vohipeno, er een dispensarium in samenwerking met Louvain Cooperation, een belgische organisatie verbonden aan de universiteit van Louvain la Neuve. We namen vorig jaar met beide organisaties contact op om een bezoek te organiseren. Dat de communicatie in Madagascar niet altijd vlot verloopt bleek uit het feit dat Soeur Odile kompleet uit de lucht viel bij onze aankomst. Onze eerste kennismaking met de accomodatie verliep dan ook redelijk chaotisch. Daar kwam gelukkig de volgende ochtend al verandering in toen we een paar ingrepen bijwoonden in de operatiezaal. Met zeer beperkte middelen trokken de plaatselijke chirurg en anesthesist zich meer dan behoorlijk uit de slag. Soeur Odile had ondertussen via de plaatselijke radio onze komst aangekondigd, en warempel kwam er ‘s namiddags een patient met een gespleten lip opdagen, die we met succes konden opereren. Alle partijen waren nu overtuigd van de mogelijkheid van een toekomstige missie van team MKA en tandheelkunde op deze lokatie. Blijkbaar zal er geen gebrek zijn aan patienten, want bij ons vertrek waren er alweer een paar uit de brousse komen opduiken. Ze zullen nog een jaartje geduld moeten uitoefenen….

Frank kijkt toe als het plaatselijke team gaat beginnen aan een appendicectomie.

 

 

 

 

 

 

 

De rollen omgekeerd: Frank en Annie bij de eerste operatie voor gespleten lip in Belo.

 

 

 

 

 

Voor grote instrumenten is er geen plaats in de sterilisator.

 

 

 

 

 

 

Als we volgend jaar kindjes willen verdoven zal onze investering in een draagbaar anesthesietoestel zeker van pas komen naast deze rudimentaire apparatuur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

14 november 2016

Vandaag staat een langdurige  operatie op het programma bij de plastische . Eliane is als kleuter ernstig verbrand door tegen een kachel te  vallen . Het littekenweefsel  beperkt de beweeglijkheid van haar linker arm heel erg.

 

 

 

 

 

 

 

De arm wordt losgemaakt en de huid hersteld via een huidflap.

Een Malgasche arts assisteert en wordt opgeleid.

 

 

 

 

 

 

 

 

De wonden worden zorgvuldig ingepakt door Anissa.

 

 

 

 

 

 

 

Er wordt veel aandacht besteed aan hygiëne en verversen van verbanden .

 

 

 

 

 

 

 

Voor het wisselen van de verbanden wordt handig gebruik gemaakt van het nieuwe anesthesietoestel ( te pijnlijk zonder anesthesie)

 

 

 

 

 

 

 

het nieuwe anesthesietoestel :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eliane mag nu rustig ontwaken in de recovery

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook de MKA chirurgen werken hard door :

Savaf  is met hoge verwachtingen 300km  met taxibrousse naar Fianarantsoa gekomen , hij  is een beetje bang voor de operatie maar houdt zich sterk . Ik probeer hem gerust te stellen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

15 november 2016

 

 

 

We zijn tussendoor vlug eens Eliane gaan bezoeken op haar kamer waar ze ligt met 5 andere patiënten. Ze stelt het goed , haar zeer bezorgde ouders wijken geen cm van haar bed. Annick is al gestart met postoperatieve kine.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Estelle is net wakker na haar ingreep van gespleten verhemelte die heel vlot verlopen is, nog vlug een foto voor ik ze  naar de zaal breng waar haar nog zeer jonge mama op haar wacht.

 

 

 

 

 

 

 

Weer druk vandaag in het operatiekwartier

MKA en plastische heelkunde werken in dezelfde operatiezaal om de anesthesie te optimaliseren (af en toe valt er een toestel uit en dan is één zaal handiger en veiliger) . Het nieuwe anesthesietoestel waarvoor  veel mensen meegesponsord hebben ( dankuwel !!! ) werkt fantastisch goed. Patrick wou het meenemen op prospectie naar Bélo maar de andere  anesthesisten  konden het niet missen in Fianarantsoa wegens het druk operatieprogramma.

Alexandra geeft het beste van zichzelf terwijl ze veel bijleert bij het assisteren bij de MKA operaties.

 

 

 

 

 

 

 

 

het MKA team in volle concentratie :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook oftalmo draait op volle toeren :

Gedurende het hele jaar verzamelt Ann een gigantische collectie brillen waarvan ze verschillende ook van glazen voorziet. Alles is mooi geordend volgens dioptrie en  grootte van de montuur . Er zijn ook zonnebrillen . Indrukwekkend!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

de oogartsen hebben bijzonder veel werk, ze kloppen vele uren, het aanbod van patiënten is bijzonder groot.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In het bloc operatoir van het ziekenhuis is dr. Jean Drsolo verantwoordelijk voor de coördinatie en ook voor de recrutering van patiënten voor de missie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

het team oftalmo komt “op bezoek” in het ziekenhuis :

“Woensdag bezochten we met het team oftalmo het universitair Z-H, verderop, waar het team plastische, mond-en kaakchirurgie en tandarts werkzaam waren. We waren onder de indruk vd armoedige kamers, maar eveneens van het fantastisch werk dat ons team daar verzet”
Carine

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook veel patiënten in de “polikliniek” tandheelkunde waar we werken , lekker warm met de zon op ons gezicht ( ruiten zijn gesneuveld en het gescheurde gordijn is te klein om ons af te schermen) , de geurtjes nemen we erbij….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op het einde van de missie worden de meeste patiënten nog eens op controle gezien :

wachtzaal ……. juist, oogheelkunde !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deze jongen heeft een zeer ernstige afwijking waarbij ook de neus betrokken is.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het resultaat geeft hem een ander leven en onze ploeg een enorme voldoening.

 

Deze dame heeft een parotistumor ( speekselklier) .

 

 

 

 

 

 

 

Enkele dagen later poseert ze dolgelukkig voor de foto

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Savaf  houdt nog steeds zijn hoofd vast en blijft ernstig kijken..

Morgen mag hij een lange reis terug naar huis maken met taxibrousse

 

 

 

 

 

 

 

Adeline laat haar mama niet los.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De mobiliteit van Eliane haar arm is al na enkele dagen , verbluffend. Annick geeft haar voor ons vertrek nog instructies voor de verdere revalidatie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

plastisch chirurg Rudolf ziet  Eliane voor de laatste maal tijdens deze missie. Dr Jean Soloniaina is erbij, de mama stelt alle verdere hoop op hem want deze chirurg met interesse in plastische heelkunde zal instaan voor de nazorg van de patiënten. Het is zeer belangrijk dat deze goed gebeurt zoniet gaat een deel van het geleverde werk terug verloren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Naast zijn medische activiteiten zorgt Frank ook nog voor de “verbroedering” met zusters en broeders ter plaatse. Eveneens zeer belangrijk want hun medewerking is absoluut nodig om de patiënten op het juiste moment op de juiste plaats te krijgen.

Frank  ( links op de foto ! ) met zuster Isabelle en met de bisschop :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En terwijl wij dit allemaal mochten beleven in Fianarantsoa zat het team in Ampasimanjeva ook niet stil. Lees ook verder de beklijvende getuigenis van Patrick.