Alexandra – MKA chirurgie assistent
We zijn op zondag 6 november om 4u ’s morgens vertrokken. Na een lange vliegreis en een nog langere busrit kwamen we aan in Fianarantsoa, Madagascar.
Een deel van de groep had een binnenvlucht genomen en had de triage al gedaan. Dit is steeds de eerste taak bij aankomst op missie. De triage is beslissen wie zal behandeld worden en wanneer. Ze hielden rekening met ernst van de aandoening, algemene gezondheid en dringendheid. Alle patiënten die we gingen behandelen kregen een bandje met een nummer en een datum. Sommige mensen kwamen van heel ver. De organisatie zorgde dan voor vervoer, onderdak en eten. Onze tweede taak was de inrichting en installatie van de operatiezalen. Dit nam heel wat tijd in beslag want we hadden letterlijk alles meegebracht uit België. Kleine ingrepen onder lokale anesthesie konden in afwachting al worden uitgevoerd.
Ik heb vooral op Mond- Kaak en aangezichtschirurgie geassisteerd aangezien dit de discipline is waarin ik me ga specialiseren. Maar ook tijdens de ingrepen van plastische heelkunde heb ik heel wat gezien en opgestoken. Ik leerde de technieken kennen van de verschillende ingrepen alsook de nazorg die ermee gepaard gaat. Ik heb aandoeningen gezien waar ik al over gelezen had, maar nooit gezien had. Ik heb aandoeningen gezien die ik kende maar nooit zo uitgebreid gezien had.
Het was warm, er was geen stromend water, de staat van het gebouw en de elektrische voorziening was ietwat dubieus, de verlichting was suboptimaal, maar alles is bijzonder goed verlopen. Lokaal personeel, artsen en verpleging, kwamen soms meekijken en betrokken we zo veel mogelijk. Het doel van de missie was niet alleen mensen helpen, maar ook een deel kennis doorgeven. Brandwonden en schisis waren de meest voorkomende problemen. Voor MKA waren er heel wat schisispatiënten. In België worden deze patiënten multidisciplinair behandeld en van nabij opgevolgd. Aldaar proberen we voor de patiënten met zowel een lip als verhemelte spleet een soort opvolging in te bouwen door hen te vragen het jaar nadien terug te komen. Dit lukt uiteraard niet altijd. Toch zijn er dit jaar een aantal kinderen behandeld waarbij vorig jaar de lip werd gesloten (en dit jaar het verhemelte).
Het is ongelooflijk hoe dit team, in die omstandigheden, met beperkte middelen zo een mooi resultaat heeft kunnen neerzetten. Ik heb veel geleerd uit deze missie, heb heel veel interessante mensen leren kennen en kijk ernaar uit om dit later nog te doen. Zeker als ik zelf al wat meer ervaring zal hebben. Je ziet direct het resultaat van de inspanning die je levert alsook de hoop die je deze mensen geeft. Ik heb veel ellende en armoede gezien, maar ook blijdschap en dankbaarheid. Het was een bijzondere ervaring waar ik een heel mooie herinnering aan zal overhouden.
Dank u om mij de kans te geven hier aan deel te nemen.
Alexandra Kluyskens, MKA chirurgie assistent, Fianarantsoa, Madagascar, 2016