2015

5 november 2015 :

na behoorlijk wat bloed,zweet en tranen is hij er eindelijk : “De Blog” !

wij vertrekken binnen enkele dagen met veel moed, enthousiasme, goede wil, hoop, … en geladen met hopen medisch materiaal naar Madagascar.

Omdat we jullie, onze familie, vrienden, sponsors… graag willen tonen wat er daar allemaal gebeurt, hebben we deze “berichtenpagina” gemaakt.

Als het internet ons niet in de steek laat dan zullen jullie hier dus regelmatig berichtjes kunnen lezen over het wel en wee van deze missie.
Reacties van het thuisfront zijn steeds welkom.

tot binnenkort…
Marianne

6 november 2015

Steven van slycken , oogarts :

Aankondigingen op radio, in parochies en missiegemeenschap, en zelfs op markten :
“Sociale marketing” loopt vlot in Fianarantsoa :
Zuster Isabel laat ons weten dat ze op 1 week reeds meer dan 200 inschrijvingen heeft voor consultatie.
Gezien ze nog een pak meer volk verwacht zal het opnieuw een organisatorische uitdaging worden.

——————
Ter staving :
Hieronder mailtjes van Soeur Isabel.

Zoals je ziet, verruimen we dit jaar onze actieradius. De planning is dat we donderdag/ vrijdag consultatie gaan doen in Ambalavao.
Patiënten die geopereerd dienen te worden hebben dan het weekend de tijd om naar Fainarantsoa te komen.

Bonjour Dr. Steven: Seulement vous dira que simplement une semaine nous avons déjà 203 inscrit, mais nous manque encore les listes des ouvriers de la mission et personnes très pauvres âgées que peuvent être aussi une centaine,ou plus nous avons aussi les enfants pauvres de une École et les gens de Ambalavao deux jours. Je vous demande si nous devons d’arrêté les inscriptions en leur disant de venir la deuxième semaine de votre mission,en cas que vous auriez déjà finie de voir a tous, car je peur de décevoir en cas de ne pas pouvoir finir les inscriptions faites “” vous voyez comme les gens nous font confiance “”
Dans la joie de vous lire encore, et a bientôt
Sœur Isabel

Bonjour Mr Steven ! je viens d’arriver après une absence de 10 jours et je pense vous aviez reçue mon petit mot. Si je crois comprendre par le mot screening que vous désiriez faire un bilan de la population, donc nous comptons rejoindre dans une maison des vieillards a tous les personnes âgées de la ville, c’est un lieu spacieux et géré par une Communauté des Religieuses, et même convoquer aussi dans un village a 50 Kilomètres de Fianarantsoa a tous qui ont besoins de vous
Pour l’aceton nous cherchons mais nous ne trouvons ni ici, ni a Tananarivo , nous continuons la recherche, mais je crois nous ne trouverons pas, Si possible me répondre vite, car nous allons commencer les annonces par Radio, et par Mission, paroisses,et même aux marchés . Encore merci et a bientôt
Sœur Isabel

–

7 november 2015

Nadine Glorieux, verpleegkundige oogheelkunde

Brrrr het begint nu echt wel te naderen.

Waar ik al maanden naar uitkijk is nu bijna werkelijkheid.

Ik kan bijna niet wachten om in Fianarantsoa aan de slag te kunnen. Weet nu al dat dit een super team is, allemaal fijne mensen bij elkaar met één doel voor ogen en dat is mooi werk leveren en zo de plaatselijke bevolking van Madagascar te helpen. Ben blij dat ik daar mijn steentje mag bijdragen !

Valiezen : Check

Paspoort : Check

Goed humeur : Check

Nadine

8 november 2015

HELP. !!!!

problemen ! Voorlopig kunnen we niet vertrekken uit Parijs door een technisch defect met een vliegtuifg van Air Madagascar. Er zijn reizigers die hier al 3 dagen wachten !!.!

En we wachten vol goede moed

9 november 2015

Vlug nog even voor het internet weer verdwijnt :
Na veel vijven en zessen , overredingskracht en geluk nu al in Antananarivo geraakt .

Caroline, de secretaris-generaal en ambassadrice van vzw HELP neemt als coordinator deel aan de missie

Het team dat eerst naar Vohipeno gaat wacht op de vlucht naar Manakara

iedereen wordt gewogen en goedgekeurd voor de vlucht naar Manakara

12 november 2015

eindelijk er nog eens in geslaagd om op internet te kunnen.

Verslag van de voorbije dagen in Vohipeno van 9 november tot 14 november ( team MKA (mond-,kaak- en aangezichtchirurgie) en tandartsen)

Blij weerzien met zuster Lea op maandag 9 november

Dinsdagmorgen 10 november: de eerste patienten melden zich aan , hoopvol.. Na de triage blijft deze eerste groep over.

De anesthesisten bereiden alles zorgvuldig voor

Deze patientjes beseffen het wellicht nog niet goed maar deze operatie zal hun leven ingrijpend verbeteren , zij zullen nu een toekomst hebben .

Sommige kindjes hebben een zeer zware misvorming

De anesthesie en ontsmetting

De MKA artsen (Mond-, Kaak- en Aangezicht chirurgen) bepalen hoe ze de correctie gaan uitvoeren

En een half uurtje later….

mag het resultaat er zijn

Na de operatie worden de patiëntjes nog een tijd in de recovery gecontroleerd.

Dit meisje waarbij een uitgebreid gespleten verhemelte werd gecorrigeerd, blijft een tijdlang na de operatie moeilijk ademen door de gewijzigde anatomie, slijmproductie en oedeem .

Maar de volgende dag is ze alweer springlevend .

De patientjes worden gehospitaliseerd in de afdeling Pediatrie

Ondertussen wordt ook in de tandartspraktijk keihard gewerkt en leidt tandarts Veerle haar enthousiaste assistent Veronic op

Een patientje moet onder narcose gebracht worden voor een tandextractie

Op vraag van de zusters rijden we op woensdag 11 november naar Ifatsy waar er een dispensarium voor ondervoede kinderen is. Door de malnutritie is het hier erbarmelijk gesteld met de tandjes

Zuster Agnes voert ons verder de brousse in.

Maar ook nu gaat het niet zonder hindernissen. Opeens is de weg onberijdbaar , maar geen nood, de dappere zuster is al onderweg om aan de overkant een andere auto te gaan halen .

Al het tandartsmateriaal wordt overgeladen.

Uiteindelijk worden we verwelkomd door een enthousiaste groep ondervoede kinderen

En ook hier zijn we door tijdsgebrek genoodzaakt een triage uit te voeren

Om te beletten dat het patiëntje met zijn hoofd op de grond belandt moet de tandartsenstoel worden vastgehouden. Maar met de zeer beperkte middelen slaagt Veerle er toch in om de kindjes van hun pijnlijke tandjes te verlossen.

We zijn onder de indruk van de zwaar gehandicapte kinderen

meisje met hydrocephalie

Jongen met rachitis door ondervoeding

Zuster Rachel test zwangere vrouwen en kinderen op typhus en malaria

Ondertussen in Vohipeno :

op vraag van de zusters is Annick een dienst kine/revalidatie gestart:

met beperkte middelen maar veel enthousiasme.

Ze leidt bovendien ook Carine op in de kinesitherapie

Esther was bedlegerig na encephalitis door toxoplasmose

Op het einde van een week intensieve kine komen we haar lachend tegen

Enkele patientjes op weg naar de kinezaal

Annick heeft ook nog gepersonaliseerde fiches gemaakt die Carine verder kan gebruiken in de kinesitherapie

En er is ook nog een blijde gebeurtenis : Nicole op kraambezoek bij het jonge moedertje ( 17 jaar ! ) en babytje bij wie ze de vorige nacht als vroedvrouw zonder gynecoloog de bevalling tot een goed einde heeft gebtracht .

Na een week hard werken zijn we blij met het resultaat : nog enkele sfeerbeelden

Een heel gelukkige papa bedankt ons in naam van alle patientjes en hun familie

Met een goed gevoel maar een krop in de keel nemen we afscheid van de zusters en van dr. Naajna in Vohipeno.

Alleen Annick ontbreekt op de foto want zij is nog in de weer om voor alle geopereerde patientjes een “diploma” te knutselen.

Alle materiaal wordt in de auto’ s geladen …..en we zijn weg ……..op naar Fianarantsoa waar men ons verwacht ……

15 november 2015 : tijdens de rit naar Fianarantsoa

EINDELIJK !! Nog nooit zo blij geweest om internet te hebben!!

Gisteren is de groep van Vohipeno aangekomen in Fiarantsoa na een bewogen rit :

halfweg de trip heeft het busje het begeven .

Een nietsvermoedend aanstormend taxibrousse werd prompt aangehouden.

De groep inzittenden stond breed glimlachend hun plaats aan ons af , het materiaal werd overgeladen en als sardienen in blik konden we onze tocht verderzetten.

15 – 19 november : in fianarantsoa ( team MKA, oftalmologie en tandartsen)

op zondag gaat de MKA equipe al eens poolshoogte nemen in het ziekenhuis en wordt verwelkomd door de directeur Dr. Mamy en door zuster Isabelle.

een splinternieuw toestel is blijkbaar door de plaatselijke anesthesist nog nooit gebruikt.

Met de inhoud van deze valiezen wordt een operatiezaal , waarin enkel een operatietafel en een nooit gebruikte ventilator staat, omgetoverd in een bruikbare unit. Het materiaal in deze valiezen werd in de maanden voorafgaand aan deze missie zorgvuldig geselecteerd door onze collega anesthesist Bert Van Craeyvelt . Zoals op alle voorgaande missies stelde hij ook nu persoonlijk materiaal, ( monitor, suctie … ),onmisbaar voor het veilig uitvoeren van een anesthesie, ter beschikking.

de afdeling spoedopname

de planning voor deze week wordt overlopen met een arts van het ziekenhuis

deze patiëntjes zijn al aanwezig voor de ingreep van morgen

net zoals vorige week in Vohipeno krijgen ze een pre-op evaluatie

deze matras zou bij ons zelfs in de kringloopwinkel geen kans meer maken

en dan wordt er vanaf maandag weer van ‘s morgens tot ‘s avonds geopereerd.

er is ook andere pathologie : deze patiënte heeft een tumor van de parotis (speekselklier)

een deel van de missie bestaat ook uit opleiding van plaatselijke artsen en verpleging

het geluk dat uit de blik van deze mama straalt na de operatie van haar zoontje, schenkt ons hele team op het einde van deze missie een voldoening die met geen woorden te beschrijven is.

Het team oftalmologie is in de voorbije week al heel druk beziggeweest met consultaties en operaties . Ook deze week belooft superdruk te worden .

Steven Van Slycken, oogarts :
Tijdens deze missie werd bijzondere aandacht besteed aan onze doelgroepen : zij die geen of weinig toegang hebben tot medische zorg :
Mensen die leven op afgelegen plekken,arme mensen , bejaarden maar ook schoolgaande jeugd in een afgelegen gebieden.
Hiervoor trokken we bijvoorbeeld 2 dagen naar Ambalavao, 60 km zuidwaarts van Fianarantsoa.

Dagen van 100 consultaties waren meer regel dan uitzondering. Maar onze equipe was groot genoeg om dit aan te kunnen : 2 oogartsen, 1 orthoptiste , 1 opticien en twee assistenten, 1 verpleegkundige, aangevuld met 3 tolken.

Meer dan 450 brillen werden voorgeschreven. Voor 350 hadden we een oplossing.

Per dag werden tot 14 ingrepen uitgevoerd. Het merendeel waren cataractoperaties.
Hiervoor beschikten we over een performant fakotoestel. Kleine incisies en snel visueel herstel konden zo bekomen worden.
Naast pterygia deden we ook een reeks glaucoomingrepen waarbij we goede resultaten bekwamen met de Indiaanse techniek van stab incision trabeculectomie.

Ambalavao: oftalmologie- team op verplaatsing

In twee equipes trokken we op twee dagen naar Ambalavao, 60 km zuidwaarts van Fianarantsoa. Een rit met de ambulance van Soeur Isabel via een prachtige route door de rijstvelden, dat alleen is de moeite waard! (Tenzij voor diegene die achteraan in de ambulance plaats namen…)
Het voornaamste doel is het opsporen van slechtzienden.
De eerste dag waren oogarts Steven en assistente Caroline en orthoptiste Guilia op post. Lange rij mensen stonden ons al op te wachten aan de parochiezaal. We verrichtten 96 consultaties (voor de meeste patiënten werden brillen voorgeschreven), en we ontdekten slechts enkele cataracten.
De tweede dag gingen oogarts Dirk, geassisteerd door Mia en opticien Ann voor verdere consultaties (94 patiënten gezien).
De populatie is opvallend jong in Ambalavao. Een grote groep schoolgaande jeugd kon hierbij wel geholpen worden met brillen door Ann. Het aantal patiënten die zeer slechtziend waren door cataract was op zich beperkt in Ambalavao.(Niet verwonderlijk gezien de jonge populatie)
Individueel gezien waren het telkens wel ernstige vormen waarbij een ingreep noodzakelijk was. Deze mensen leven immers verstoken van medische zorgen ver weg in de brousse en, wat andermaal bleek, zijn moeilijk te bereiken.
Voor hen werd het dan ook een moeilijke klus om af te reizen naar Fianrantsoa. De lokale broeder leidde dit wel in goed banen. Het weekend gaf hen de tijd om dit georganiseerd te krijgen.
De ingrepen gingen door in het CDS in Fianarantsoa
De dag nà operatie wordt op consultatie de schelp afgenomen en het oog nagezien. Daarna voltrekt het wonder : “Opnieuw kunnen zien!”.

daags na operatie in de wachtzaal van Fiana. Wachtend op het wonder.

bekijk ook de video:

https://www.youtube.com/watch?v=EMO0X_Fa8Vw

In de polikliniek van het ziekenhuis in Fianarantsoa is een tandartskabinet : what’s in a name ? Er staat ėėn stoel waarop de patient kan liggen maar de mechaniek werkt niet, dus hoger of lager, hoofd kantelen, allemaal onmogelijk. Tot hier nog geen ramp, maar geen enkele boor draait en er komt bovendien geen water uit de leiding. Dus vullingen plaatsen onmogelijk en enkel spuwen zonder de mond te spoelen.

Er zijn massa’s patienten, vandaar 2 tandartsen.
De ene kan de tandartsenstoel gebruiken , bij de andere wordt de patient dan maar op een gewone stoel gezet. Maar dat vinden de brave Malgasch niet erg, ook niet dat ze de geluiden van kreunen , rochelen en spuwen van hun buur horen en vaak ook zien doordat de kramiekelige paravan die als scheiding moet dienen meer valt dan blijft recht staan.
De toestand van het gebit is vaak erbarmelijk. De mensen beseffen niet het belang van of hebben geen middelen om te poetsen. Enkelen maar hebben het geluk dat ze op jonge leeftijd kunnen geholpen worden en dat ze door de informatie misschien in staat zullen zijn hun tanden beter te verzorgen.

In de polikliniek van het ziekenhuis in Fianarantsoa is een tandartskabinet : what’s in a name ? Er staat ėėn stoel waarop de patient kan liggen maar de mechaniek werkt niet, dus hoger of lager, hoofd kantelen, allemaal onmogelijk. Tot hier nog geen ramp, maar geen enkele boor draait en er komt bovendien geen water uit de leiding. Dus vullingen plaatsen onmogelijk en enkel spuwen zonder de mond te spoelen.
Er zijn massa’s patienten, vandaar 2 tandartsen.
De ene kan de tandartsenstoel gebruiken , bij de andere wordt de patient dan maar op een gewone stoel gezet. Maar dat vinden de brave Malgasch niet erg, ook niet dat ze de geluiden van kreunen , rochelen en spuwen van hun buur horen en vaak ook zien doordat de kramiekelige paravan die als scheiding moet dienen meer valt dan blijft recht staan.
De toestand van het gebit is vaak erbarmelijk. De mensen beseffen niet het belang van of hebben geen middelen om te poetsen. Enkelen maar hebben het geluk dat ze op jonge leeftijd kunnen geholpen worden en dat ze door de informatie misschien in staat zullen zijn hun tanden beter te verzorgen.

Catastrofaal gebit

Geduldige patienten in de wachtzaal

Er wordt hard doorgewerkt, niet alleen zij aan zij …
De tandartsen hebben duidelijk veel steun aan elkaar.

Links de “echte” tandartsstoel , rechts de “geimproviseerde”

Veerle en Sophie behandelen met de beperkte middelen maar zeer consencieus de vele patienten, dikwijls onder algemene belangstelling van de familie.

De spuwbak dan maar op de grond

In de kamer ernaast maakt Mieke prothesen. Haar engelengeduld is onwaarschijnlijk.

En het resultaat mag er zijn

Mensen die absoluut geen middelen hebben om dit “luxeprodukt” te bekostigen zijn in de zevende hemel: eindelijk weer tanden !

Voor

Mieke slaagt erin op voorschrift van de tandartsen 23 volledige tandprothesen te maken.

Nicole helpt ook Mieke af en toe mee

Creativiteit troef : met een fietspomp en een stoompan wordt een presspot gemaakt waarin de moules voor de tandprothesen worden gebakken.

Zoals zoveel meegebracht materiaal wordt ook dit hier na de missie achtergelaten.

De teams MKA chirurgie, oftalmologie en tandartsen nemen afscheid van Fianarantsoa , we keren tevreden terug……

Verslag Ampasimanjeva 9 -20 november 2015 (team gynecologie, urologie en tandarsten)

Saar Belmans, tandarts :

Ik en Jean hebben samen 350 patienten behandeld = 1308 tanden getrokken. Het ander team 27 operaties, waarvan 7 gynaeco, 4 fistels, de rest prostaten (DENK ik). Griet heeft zelf een transfusie gegeven, bij tekort aan bloed.

Jean Proot , tandartsVerslag van het Tandartsen Team H.E.L.P. Ampasimanjeva 2015

Kraaiende hanen en kwakende ganzen in de schemer van de opkomende zon maken ons negentallig team rond 4 uur al een eerste maal wakker! Van onder onze muskietnetten luisteren wij naar het ontwaken van de natuur op deze voor ons idyllische plaats, waar helaas veel menselijke miserie heerst. Ons team bestaat uit twee chirurgen: Prof Dr Anthony Verbaeys (uroloog), Dr Jan Aerts (gynaecoloog), twee anesthesisten: Dr Griet Debrock en Dr Patrick Van Houwe, twee tandartsen: Saar Belmans en ikzelf, twee verpleegkundigen: Els Lint en Barbara Matthys en één tandartsassistente Lieve Vindevogel.
Na een vlug ontbijt ’s morgens vroeg bij de Zusters gaan wij allen aan het werk. Ik zal mij beperken tot het tandheelkundig team, werkzaam in een paviljoen, waar zich ook de consultatieruimte bevind van de lokale chirurg-gynaecoloog Dr Martin, tevens hoofd van de drie lokale artsen van het ziekenhuis, en zijn team voor ambulante zorgen. Wij bekleden een propere ruimte met twee oude tandartsstoelen, die als ze geen kuren hebben soms wel eens op en neer kunnen, zonder afzuiging, noch licht, laat staan draaiende boren. De “wachtzaal”: tientallen patiënten geduldig wachtend buiten op een bankje of op de hurken… Gelukkig een paar zeer behulpzame lokale medewerkers om daar een beetje orde in te brengen, ons te helpen zowel aan de stoel, als voor de afwas van de instrumenten en de “administratie”. Gezien de dichtstbijzijnde tandarts in de buurt op drie uur rijden te vinden is, er geen enkele tandheelkundige ziekteverzekering bestaat, noch preventie, bevinden de gebitten van de Malgachen zich in een erbarmelijke, zelfs catastrofale toestand. Enorme cariëshaarden, afgebroken tanden, wortelresten, malocclusies, abcessen en zelfs externe fistels en open sinussen. Het enige wat wij kunnen doen om hun pijn te verzachten is het uitvoeren van, heel dikwijls multipele, tandextracties. Dit onder lokale anesthesie met koplampjes, gaasjes om te deppen en een grote spuugbak naast de stoel, maar allemaal in een warme (geen airco), aangename en gemoedelijke sfeer. Dank zij de het organisatietalent van Lieve en de inzet van onze “novice” Gaétan, opgeleid als tandartsassistent door Saar, die ook als tolk dienst deed, verliep alles op wieltjes. Aldus heeft ons team tijdens een 7-tal dagen 350 patiënten behandeld en werden meer dan 1300 tandextracties uitgevoerd. Ondertussen was er ook grote bedrijvigheid in het operatiekwartier (maar daarover meer in het verslagje van Patrick) en vonden wij elkaar, na een deugddoende douche, terug voor het avondmaal en een gezellig samenzijn. Want wij waren echt een toffe groep! En rond acht uur, half negen soms, het bed in… want de generator stopt, geen elektriciteit meer en ja… om 4 uur kraait de haan weer!
Het geeft ons een enorme voldoening toch een héél klein steentje te kunnen bijdragen om het leed van deze zeer arme mensen te verzachten.
Tot volgend jaar Ampasimanjeva!
Jean PROOT

Woensdag 11/10/1015: verslag van een dag met het H.E.L.P.-team in Ampasimanjeva.

De nachtrust word geschaafd door enkele hanen met een gestoorde biologische klok en een verdwaalde hond, die intussen een vermeende indringer terug de duisternis had ingejaagd. Uiteindelijk hebben we genoeg uiltjes gevangen om op de regelmatige onvermoeibare tonen van het krekelgesjirp uitgerust de dageraad te aanschouwen, die zich aan de rand van de gordijnen begint te vertonen.

Om 08.00h begeven we ons naar het operatiekwartier.
In voorbereiding van ons verblijf hadden de immer charmante Dr. Martin en de beminnelijke Dr. Hortence, beide gynaecologen en drijvende medische krachten achter het ziekenhuis van Ampisimanjeva een zorgvuldige selectie van patiënten gemaakt. Op basis daarvan wordt bij aanvang op consultatie na grondig overleg tussen prof. Tony Verbaeys, uroloog, dr. Jan Aerts, gynaecoloog en beide anesthesisten, dr. Griet Debrock en dr. Patrick Van Houwe, bij iedere patiënt het risico afgewogen, wat uiteindelijk leidt tot de definitieve operatielijst voor de rest van de week: een evenwichtige mix van urologische en gynaecologische ingrepen: urineretentie door prostaathypertrofie, urine incontinentie door vesicovaginalefistel of prolaps.
In het OK hebben we iedere ochtend rendez-vous met Mamisoa en Hanta, beiden lokale OK-verpleegkundigen. Zij hebben de zaal reeds in gereedheid gebracht, met respect voor steriliteit, zodat de eerste anesthesie dadelijk kan worden opgestart. Griet betokkelt gracieus de doornuitsteeksels van de ruggengraat alsof ze persoonlijk een solo voor Miles Davis himself op haar piano improviseert. Met vaste en zekere hand leidt ze haar rachinaald recht in de spinale ruimte; de verlossend druppels lendenvocht verzekeren de patiënt een perfecte anesthesie na het inspuiten van het verdovend middel.
Het programma is gestart.
Tony vraagt volstrekte stilte in het OK. In een staat van opperste concentratie, beladen met het volledige arsenaal van chirurgische skills en vakmanschap, duikt hij als een parelvisser in het kleine bekken; na enkele behendige manuele en digitale trics, trucs en vaardigheden komt hij weer boven met een kanjer van een prostaat als trofee. Luctor et emergo! De patiënt zal na een lange sukkelweg verlost zijn van zijn verblijfsonde.
Voor Jan is een laparotomie gepland wegens snel groeiende abdominale tumor. Een fel opgezette buik wordt schertsend beschouwd als een zwangere, maar schrander verlost Jan deze zestigjarige patiënte van een drie kilo wegend myoom van de baarmoeder in zijn vastberaden en doortastende chirurgische stijl. Hij straalt rust uit, de pater familias, steeds up-to-date, een knipoog erboven op.
Els stuurt gans het operatieprogramma mee en doorstaat samen met de chirurgen de hitte op het randje van het doorstaanbare, getooid in een steriele schort onder de hitte van de operatielamp.
Ze voorziet het nodige materiaal voor de verschillende ingrepen, begeleidt de mensen van de sterilisatie , stuurt peroperatief autoritair haar chirurgen en volgt, anticipeert en begeleidt hun handelingen als een volleerde paardanseres. Ervaring en professionalisme druipen eraf.
Intussen is Barbara als een elfje in de weer om na het opstarten van de ingreep, waarbij ze de anesthesisten helpt bij de ontsmetting, de chirurg bij het aangeven van het correcte materiaal en de juiste hechtingsdraad; om daarna te verdwijnen om de patiënten op zaal de nodige zorgen toe te dienen. Ze begeleidt de lokale verpleegkundigen bij het spoelen van de sondes en het toedienen van postoperatieve pijnmedicatie. Ze is alomtegenwoordig. Als wij ’s morgens gaan ontbijten heeft zij haar eerste zaalronde reeds achter de rug, als wij ’s avonds gaan slapen trekt zij nog naar de zaal om de patiënten een laatste bezoekje te brengen en zo de toezichthoudende nachtverpleegster met een gerust gemoed de nacht in te laten ingaan. Verpleegsters kunnen iets van engelen hebben.
Tussendoor nemen even de tijd om een bezoekje te brengen aan het tandartsenteam. In een proper net ingericht tandartsenkabinet met twee stoelen worden aan de lopende band spixen gezet, wortels gecurreteerd, tanden getrokken en sinussen gesloten. De enthousiaste Saar, ervaren Jean en goed georganiseerd Lieve zorgen voor een perfecte mix om samen zoveel mogelijk patiënten te helpen.
Het was een fantastische ervaring om met een team professionele mensen, met de zelfde inborst en toewijding, op een gedreven en enthousiaste manier ons engagement te realiseren. De erkentelijkheid die je daarbij krijgt van patiënten, hun familie, lokale verantwoordelijken en artsen, was treffend en blijft je beroeren, waarbij je heimelijk blijft hopen dat zij ooit over voldoende middelen en vakmanschap zullen beschikken om onze zorg over te nemen. We hebben door de operaties die we hebben uitgevoerd onze patiënten terug een stukje waardigheid terug gegeven en gepoogd ze te helpen bij sociale integratie. Het waren voor ons andermaal onvergetelijk ervaringen en confrontaties met de plaatselijke levensomstandigheden, waarbij bij veel, vooral jongeren toch een aanzienlijke dosis levensvreugde hoopgevend blijft . De glimlach van de duizenden kinderen hield ons met de voeten op de grond, ons zelf relativerend en reflecterend.
Patrick Van Houwe, anesthesist.